Filatelisten vereniging De Helmveste Helmond en Omstreken is opgericht in 1977

PIERRE-AUGUSTE RENOIR
(April 2018)
Bron: ZuidHollandse vereniging van PostzegelVerzamelaars, www.zhpv.nl/

Hij is geboren in Limoges op 25 februari 1841. Zijn vader was een kleermaker met een groot gezin. Zijn moeder was naaister. In 1845 verhuisde het gezin naar Parijs met hoop op een betere toekomst. Op zijn twaalfde werkte hij reeds als leerling-schilder. In eerste instantie schilderde hij decoraties op porselein. Deze decoraties waren in rococostijl. Door automatisering moest het bedrijf sluiten en werd hij overbodig. Hij sloot zich aan bij de groep “Atelier Cleyre” en ontmoette er o.a. Claude Monet. Later ontmoette hij ook Camille Pissarro en Paul Cézanne. Hij exposeerde voor het eerst in een Parijse salon in 1864 Daarna werd zijn werk geweigerd totdat in 1867 zijn werk “Lise” werd aanvaard. Het was een portret van zijn model en minnares Lise Trébot. In 1876 schilderde hij “Bal du Moulin de la Galette”. Het toont een middag in de “Moulin de la Galette” een dansgelegenheid op een heuvel in Montmartre.

In de zomer van 1879 was hij samen met Monet in Bougival aan de Seine. Daar werkten zij de principes van het impressionisme verder uit. Renoir kreeg echter eerder erkenning dan zijn vrienden. In 1879 en 1880 stuurde hij meerdere portretten in voor exposities. In 1880 ontmoette hij Aline Charigot, een eenvoudige vrouw, met wie hij trouwde. Zij kregen drie zonen. Maar hij had al een buitenechtelijke dochter die hij acht jaar eerder had verwekt bij Lise Trébot. Dit heeft hij altijd geheim gehouden en het werd pas bekend na zijn dood. In de jaren tachtig van de 19e eeuw liet hij het impressionisme achter zich en begon een zoektocht naar een andere vorm van schilderkunst. Hij werkte heel precies en nauwgezet. Later keerde hij terug naar de warme kleuren en de vrijere penseelvoering. Hij schilderde veel naakten in warm zonlicht. “Les Baigneuses” is zeer bekend.

Hieronder nog een paar voorbeelden.

Hij schilderde ook veel andere onderwerpen zoals de kinderen die hieronder zijn afgebeeld.

In 1886 werden 32 van zijn werken door een kunsthandelaar tentoongesteld in New York waarmee de grote Amerikaanse markt werd geopend voor het impressionisme. In 1888 kreeg Renoir een aanval van een vorm van reuma die zijn vingers verlamden. Toch werkte hij door, met een penseel aan zijn pols gebonden. Renoir vervaardigde in totaal 4019 schilderijen, 105 aquarellen en 539 tekeningen waarvan 148 pasteltekeningen. Hij overleed op 3 december 1919 en werd begraven in Essoyes. Zijn laatste woonhuis in Cagnes (Zuid-Frankrijk) is nu het Renoir museum en is te bezichtigen. Het staat in een grote tuin met olijfbomen.

Herwig Pauwels

Rosie the Riveter
(April 2018)
Bron: Postzegelblog, www.postzegelblog.nl (Ingekort)

Op 20 januari 2018 is Naomi Parker-Fraley op 96-jarige leeftijd overleden. Naomi stond zonder te weten als model voor de poster. Waarom heet de poster ‘The Riveter’?
Op 7 december 1941 werd Pearl Harbour aangevallen door de Japanners. Hierdoor werd de Verenigde Staten betrokken bij de Tweede Wereldoorlog en verklaarde Japan de oorlog.

Doordat de fabriekswerkers in de Verenigde Staten werden opgeroepen om actief deel te nemen aan het front, ontstond er een tekort aan personeel in de fabrieken. Vrouwen werden gevraagd om de arbeidstekorten aan te vullen. Rosie en haar zus Ada werkten al op een militair vliegveld. Een fotograaf legde Naomi op de gevoelige plaat vast. Naomi, die op de foto druk aan het werk is, draagt een rood/witte polkadot bandana en een lange overall. Vervolgens werd de foto in kranten door het hele land gepubliceerd.

De poster van Rosie the Riveter (ontworpen door J. Howard Miller) werd voor het eerst gepubliceerd in 1942. Het beeld van de vrolijke en sterke vrouw moest alle Amerikaanse vrouwen inspireren om de handen uit de mouwen te steken en aan de bak te gaan in grote fabrieken. Niet typisch vrouwenwerk in die tijd.
Letterlijk vertaald betekent Riveter ‘klinknagelschietster’, op dat moment het belangrijkste beroep bij het maken van vliegtuigen. Voor het maken van één B-26 bommenwerper moesten 25.000 onderdelen aan elkaar bevestigd worden met 300.000 klinknagels

Links uitgave 1992 tbv 50 jaar herdenking Tweede Wereldoorlog. Rechts uitgave 1999 tbv vijf jaar Verenigde Staten tijdens oorlogshandelingen.

Relatie Vrouwendag met Rosie
Vrouwen werden tijdens de oorlog ingezet voor diverse zware ‘mannen’ beroepen, kregen een goed salaris en kregen een belangrijke rol op de arbeidsmarkt. Op deze wijze werd de poster van ‘Rosie’ met de slogan ‘We can do it’ een feministisch icoon. Dus veelal gebruikt om 8 maart aan te prijzen.

Voorkant en achterkant zegel uitgave 1999

Twee typische Nederlandse bruggen
(April 2018)

PostEurop is de organisatie van samenwerkende europese postbedrijven. Voor de jaarlijks terugkerende ontwerpwedstrijd heeft PostEurop deze keer het thema bruggen uitgekozen. Twee beweegbare bruggen die typerend zijn voor Nederland staan op het postzegelvel nederlandse bruggen.
De smeedijzeren brug over de Dedemsvaart bij het gelijknamige dorp is een zeldzaam voorbeeld van een negentiendeeeuwse draaibrug. De brug rust in het midden op een pijler waarop het draaimechanisme is geplaatst. In gesloten toestand rust de brug op beide oevers op hardstenen landhoofden. De Kwakelbrug in Edam is een ophaalbrug, een zeer herkenbaar brugtype dat van oudsher overal in Nederland voorkomt. De brug is gemaakt van hout en is gebouwd in de achttiende eeuw. De brug is in de loop der tijd vaak gerestaureerd, maar de basisvorm met enkele bovenbalk stamt nog uit die tijd. Op een kaart van de beroemde Nederlandse cartograaf Joan Blaeu is te zien dat er rond 1650 al een brug over het water met de naam Boerenverdriet lag.

Lineair en constructief
Ontwerper Karen Polder heeft de twee bruggen vorig jaar zomer bezocht om ze uitgebreid te fotograferen: de brug in Dedemsvaart vanaf het water en de brug in Edam vanaf de wal. Polder: “Het leuke is dat beide bruggen heel lineair en constructief van karakter zijn. Geen volumineuze massa’s, maar ranke constructies. Daardoor hebben ze een functioneel karakter. Ze zijn bescheiden van aard. Je ziet niet meer dan wat je nodig hebt om als brug te functioneren.” Dankzij dit ranke karakter is gekozen om beide bruggen zo groot mogelijk op de postzegels af te beelden. De walkanten zijn hierdoor verdwenen, het gaat puur om de constructie van de brug. Omdat de twee bruggen in een totaal verschillende omgeving liggen, heeft de ontwerper de achtergrond met diffuse kleuren ondergeschikt gemaakt aan de zwart-wit foto’s van de bruggen zelf. Op die manier vormen de beide afbeeldingen samen op de postzegels een harmonisch geheel.

Technische specificaties